JE-FOTOGRAFIE.NL

12 december 2019

WUHAN, WAAR LIGT DAT ?

Dagelijks volg ik een aantal keer de verschillende nieuwsuitzendingen. Het was een bijzondere dag die dag. AZ had verloren van Manchester, de conservatieve partij van Boris Johnson boekt een overweldigende winst bij de Britse verkiezingen. En klimaatplannen van Europa zijn omvangrijk en zeer serieus te noemen.  Zo, de wereld is vandaag wel in beweging. Oh ja, ik moet mijn zorgverzekering nog controleren ?  En dan is er nog iemand besmet geraakt met een onbekend virus in Wuhan……..?  WUHAN WAAR LIGT DAT ?

25 december 2019

ER IS GEEN VUILTJE AAN DE LUCHT.

De afgelopen twee weken waren privé nogal hectisch. Maar dat is niet vreemd, elk jaar willen we op het werk alles voor de jaarwisseling af hebben. Een leeg bureau, geen overvolle mailboxen en iedereen nog snel fijne feestdagen wensen en ga zo maar door. Alsof op 1 januari alles anders is dan op 15 juli of 1 december om zo maar wat dagen te noemen.  En thuis willen we alles graag op orde hebben voor die gezellige kerstdagen. Maar anders hebben we het toch ook altijd op orde, wat doen we ons toch met z’n allen aan…? Wuhan, de hoofdstad van Hubei, een provincie in China, dat heb ik inmiddels opgezocht, is de afgelopen week twee keer in het nieuws geweest. Met gematigde betrokkenheid hoor ik wat de nieuwslezer op zo neutraal mogelijke toon met ons deelt.  Er zijn meer dan 500 mensen besmet en het is nog niet duidelijk wat voor virus het is. Maar Wuhan is heel ver weg, snel zap ik naar een ander kanaal, Tatort begint. ER IS GEEN VUILTJE AAN DE LUCHT.

13 januari 2020

COVID-19 OF HOE HEET DAT VIRUS ?

We zijn weer bijgekomen van de stress van Kerstmis en Nieuwjaar, we hebben weer bergen werk en hebben onze goede voornemens alweer geparkeerd tot een later tijdstip, onder het mom “het past nu even niet in de agenda”. Wuhan komt steeds vaker in de media. Wetenschappers ontdekken dat het gaat om een variant van een Corona virus waaronder ook SARS valt wat in 2002 en 2003 ruim 774 doden liet noteren in de verschillende Aziatische landen. COVID-19, het beestje, of nee dat is het eigenlijk niet,  heeft eindelijk een naam en heeft nare gevolgen, zoals zware longontsteking met de dood tot mogelijk gevolg. Nu begin ik toch met wat meer aandacht naar de nieuwslezer te luisteren en sommeer mijn vrouw even stil te zijn. Ik wil toch wel even horen wat daar heel ver weg aan de hand is. Oei, het is tijd ik moet gaan we hebben vanavond de maandelijkse afspraak van onze fotoclub. Gezellig en zorgeloos praten over fotografie en het plannen van een fotografie-trip naar Porto. Diezelfde avond boeken we de vlucht en de Air B&B nog, ik verheug me. Ik besluit de avond met de vraag “Hebben jullie het gehoord van COVID-19 OF HOE HEET DAT VIRUS “

9 februari 2020

NU IS HET CARNAVAL

COVID-19 wordt een vaste rubriek in het dagelijks nieuws. Het virus verspreidt zich over de continenten en heeft nu 881 mensen het leven gekost. In eerste instantie schrik ik, maar waarom zou ik eigenlijk. Ik bedenk dat er alleen al in China  1.400.000.000 mensen wonen dan is het dodental nog lager dan 0,0000007 % van de bevolking. Uiteindelijk niet echt verontrust, blijft het toch een beetje een ver van mijn  bed show. Om mij heen hoor ik er nauwelijks iemand over praten, ook niet op mijn werk, wat je wel verwacht als je in de gezondheidszorg werkt. Dan zal het ook wel niet zo belangrijk zijn. Maar er zijn wel al enkele besmettingen in Europa gesignaleerd waaronder in Italië, België en Duitsland…!? Binnenkort is het carnaval, ga jij je verkleden ? Nee, ik ben geen carnavalist maar vind het wel leuk om te kijken en jij dan, vraag ik aan een collega. En weg zijn de gedachten weer over wat later een sluipmoordenaar zou blijken, NU IS HET CARNAVAL 

15 maart 2020

Is dit  het gevoel van een gevangene 

Zondag 15 maart, iets wat twee maanden eerder niemand had verwacht of zelfs ooit voor mogelijk zou hebben gehouden gebeurt toch. Onze regering treft vergaande maatregelen om de explosieve groei van besmettingen in te dammen door het sluiten  van scholen, openbare gelegenheden  zoals musea, cafés en restaurants.  Met verbijstering zit ik naar de TV te kijken op dat moment mij nog niet realiserend wat dat gaat betekenen. Het verzoek aan alle inwoners van Nederland om binnen te blijven ?!  Een beperking van vrijheid waar wij als klein landje zo aan gehecht zijn, hoe is het mogelijk ? Na een uur is de boodschap langzaam ingedaald. Ik ben een buitenmens, “IS DIT HET GEVOEL VAN EEN GEVANGENE” ?  

16 maart 2020

Ik word vriendelijk verzocht om thuis te blijven…

Gisteren enkele uren na de oproep, van onze minister president, om vooral zoveel mogelijk thuis te werken kreeg ik, op zondagavond, een telefoontje van mijn direct leidinggevende. Hij verzocht mij vriendelijk maar niet mis te verstaan om morgen respectievelijk vandaag niet op mijn werk te verschijnen. “Gezien de situatie , acht ik het risico te groot voor jou en en je  vrouw en zeker niet te vergeten voor jullie zoon  dat jullie besmet zouden kunnen raken” ! Dat onze zoon nog veel meer bij de groep kwetsbaren hoort dan mijn vrouw en ik is natuurlijk wel een feit. Ik viel heel even stil en besefte toen wat hij zei. Dan werk je in de zorg met een bepaalde overtuiging en ben je ervan overtuigd dat je dan niet thuis kunt blijven zitten in een dergelijke overspannen situatie, dan moet je helpen. Waar is je solidariteit naar je collega’s, flitst dan zonder dat je het beseft door je hoofd. Maar hoe langer het duurt hoe meer ik besef dat hij gelijk heeft. Stel je voor ! Nee ik moet er niet aan denken, ik moet blij zijn met IK WORD VRIENDELIJK VERZOCHT OM THUIS TE BLIJVEN.  

18 maart 2020

GELOVEN, OF TOCH MAAR NIET ?!

Enkele dagen na de boodschap dat we toch vooral  sociaal / fysieke contacten moeten zien te voorkomen door het houden van afstand tot elkaar, valt mij spontaan op, dat ik met uitzondering van de zegen van de Paus in een verder lege St. Pieter, heel weinig zie en hoor van de katholieke kerk of andere religies. Nu heb ik door verschillende gebeurtenissen die mijn levenspad hebben doorkruist al aardig wat in mijn rugzak mee te sjouwen. Wellicht ben ik daarom al sceptisch wat geloof betreft en als ik nog verder kijk dan mijn eigen voordeur wordt die scepsis alleen maar groter. Mijn geloof heb ik, en mijn geloof heeft mij,  in de steek gelaten. Maar in tijd van nood vind de mens de weg naar het geloof terug zegt men. Maar vindt het geloof ook de weg naar de mens ? GELOVEN, OF TOCH MAAR NIET ?!

21 maart 2020

VERJAARDAG ZONDER KNUFFEL

Vandaag begint voor mij de lente, dat hebben we immers vroeger op school zo geleerd. Het is een bijzondere dag, nee niet alleen omdat de lente begint maar omdat ik 35 jaar gelden voor het eerst vader werd van onze dochter. De afgelopen week heb ik voor het eerst alle dagen thuis gewerkt. Alle die dagen tot avonds toe rinkelde de telefoon, kwamen er mails binnen en volgde het ene whatsapp-bericht het andere in rap tempo op. Het is crisis op het werk. Vragen over wat moeten we doen om van een OK, een Recovery en een PAR/Holding een IC te maken. Kan dat technisch en wat betekend dat als we het weer terug moeten draaien. Duizend en één gedachten en net zoveel scenario’s vullen je hoofd.  Je bent niet ter plaatse maar moet je alles visualiseren en samen brengen tot een beeld waarop je je adviezen moet baseren.  NU PAS KRIJG IK HET GEVOEL DAT HET ECHT GOED MIS IS . De buitenwereld die  geen notie heeft  van wat er achter de schermen in ziekenhuizen gebeurt kan zich hier geen beeld bij vormen. Aan het einde van deze week heb ik meer vragen dan ik voorheen had kunnen bedenken. Ik bel onze dochter “gefeliciteerd met je verjaardag en nog vele gezonde jaren” woorden die plotseling een heel andere lading krijgen dan voor de coronacrisis. Ze vraagt of we toch niet even langs willen komen voor een kopje koffie. Ik vraag op bijna verhoorachtige wijze met wie ze nog contact hebben gehad de afgelopen twee weken en gelukkig is dat zeer beperkt.  We maken afspraken over afstand houden en hoe we NIET zullen knuffelen. De kleinkinderen worden geïnstrueerd. Het is een vreemde tijd, EEN VERJAARDAG ZONDER KNUFFEL

28 maart 2020

RESPECT EN DANK JULLIE WEL !

Dagelijks wordt duidelijker, en vooral door de media, wat het COVID-19 met ons doet. Verschrikkelijke beelden wisselen elkaar in sneltreinvaart af, geen enkel televisiekanaal laat een seconde zendtijd onbenut om over Corona te berichten. In iedere talkshow zitten deskundigen in overtreffende trap hun verhaal te doen, ieder vanuit zijn eigen deskundigheid, maar niemand weet het echt, krijg ik het gevoel. Elke dag worden er meer grafieken gepresenteerd, elke dag nieuwe cijfers over IC bedden en mensen die overlijden aan de gevolgen van COVID-19.  De beelden uit Italië worden op ieders netvlies gebrand, beelden die we nooit meer zullen vergeten. Politici debatteren op een wijze waarvan ik mij wil distancieren, soms schaamteloos proberen ze over de rug van een ander hun gelijk te halen. In dergelijke tijden zou onze regering, eerste en tweede kamer één moeten zijn en ons gezamenlijk hierdoor heen moeten loodsen. Het is wrang om te zien hoe sommigen zich gesterkt door de situatie zich nu als individu willen profileren.  Elke dag voel ik mij een beetje meer bedrukt en maak mij zorgen.  We zijn niet meer de kapitein op ons eigen schip maar draaien met de wind mee in de hoop dat deze ons de goede kant op blaast. Wat zit ik hier nu een beetje zelfmedelijden te hebben ?! Mijn collega’s fysiek aanwezig op het werk, en dan bedoel ik ze allemaal zonder enige uitzondering, die in de vuurlinie staan die mogen pas bedrukt en bezorgd zijn. De risico’s die ze lopen om besmet te raken zijn niet gering, ze draaien meer uren dan ooit, zij zijn er als één blok voor ons, RESPECT EN DANK JULLIE WEL !

5 April 2020

LANG ZAL HIJ LEVEN, HIEP HIEP HIEP HOERA !

We zijn alweer ruim een week verder. Hoe vaak ik de woorden, raar , apocalyptisch,  onwerkelijk en beangstigend de afgelopen jaren heb gebruikt staat in een schril contrast ten opzichte van afgelopen dagen. Net als vorige week worden we gebombardeerd met cijfers, het hebben van tekorten aan beschermingsmiddelen en de invloeden die deze crisis zal gaan hebben op de economie. De maatregelen van de zogenaamde intelligente lockdown  worden verlengd tot 28 april. En of we daarna weer meer vrijheden krijgen is nog hoogst onzeker. Er lijkt wel een nieuwe samenleving te ontstaan, die uitstekend in mijn eigen geloofsbeeld past, het geloof in de mens. Mijn anders zo favoriete programma’s, als het journaal, DWD en OP1,  zijn een beetje in onmin geraakt. Ik kan het woord Corona bijna niet meer horen. Tegenstrijdige informatie en de continue herhalingen maken mij wars in het hoofd en dat terwijl ik grote behoefte heb aan transparantie en rust. Uit zelfbescherming zap ik snel door als ik het woord Corona hoor. Thuiswerken wordt stilaan bijna gewoon, beeldbellen, videoconferencing, teleconferencing, teamviewer, Google DUO en ga zo maar door, waarvan het gebruik de eerste week een beetje vreemd voelde, blijken waardevolle communicatiemiddelen. Dat maakt de intelligente lockdown een beetje dragelijker. Daardoor kan ik mijn kleinzoon en eerste stamhouder in ieder geval weer zien, als ik hem vandaag feliciteer met zijn 6e verjaardag, dacht ik eerst. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus brengen we zijn cadeautjes tot voor de deur we bellen aan en de deur gaat open. Wij beginnen voor de jarige te zingen , een beetje beduusd kijk hij ons aan als we voor de deur blijven staan. Maar hij weet heel goed waarom dat zo is, zijn vader en moeder hebben hem uitstekend geïnstrueerd. En toch voel je die aantrekkingskracht net als bij de noord- en zuidpool van twee magneten, maar het is alsof Corona de polen ieder halve seconde verwisseld. En toch ben jij jarige Morris dus laten we zingen LANG ZAL HIJ LEVEN, HIEP HIEP HIEP HOERA !

10 april 2020

Is het Goede Vrijdag ?

Gisteren was het Witte Donderdag, de dag van het laatste avondmaal maar ook de dag waarop onze (schoon)dochter jarig was. Zij die al meer dan drie jaar in angst en ongewisheid leeft over de ontwikkelingen van de spierziekte van haar man en vader van haar kinderen. Maar ook wat de toekomst zal brengen in relatie tot haar eigen gezondheid. Angst en ongewisheid worden door het ronddolende coronavirus alleen maar versterkt, hij is kwetsbaar. We spreken af dat , als de kinderen in bed liggen, we toch even op bezoek komen. Al is het maar om haar een hart onder de riem te steken, haar het gevoel te geven dat we haar niet vergeten en ze er niet alleen voor staat. Dat verdient ze ! Gefeliciteerd Mariska!

Maar vandaag is het vrijdag.

Het is “de vrijdag” waarop het Heuvelland, mij leefomgeving,  wordt afgesloten voor de mensen die vertier en ontspanning zoeken.

Het is “de vrijdag” waarop de terrassen die normaal overvol zijn nu helemaal leeg zullen blijven. 

Het is “de vrijdag” waarop de wegen verlaten zijn en je een apocalyptisch gevoel je bekruipt als je naar buiten gaat.

Het is “de vrijdag” waarop dieren hun verloren terrein aan de mens een stukje terug veroveren. 

Het is “de vrijdag” voor Pasen waarop mensen nog steeds in de ziekenhuizen liggen te vechten voor hun leven……en het gevecht verliezen.

Het is “de vrijdag”!

IS HET GOEDE VRIJDAG ?! 

11 april 2020

MAAR DE ZON LACHT ONS TOE !

Na een prima nachtrust trek ik de rolluik open en word ik door de opkomende zonnestralen omringd met warmte. Alles lijkt op een gewone zonnige lentedag. Maar niets is minder waar natuurlijk. Er heerst nog steeds een Corona crisis, we worden nog steeds verzocht zoveel mogelijk thuis te blijven. En aangezien ik een gehoorzame burger ben doe ik dat. Wat zal ik eens doen vandaag, de oude vijverplanten een beetje fatsoeneren, het onkruid tussen de terrasstenen verwijderen of… ,nee, laat ik toch maar met het onkruid wieden beginnen. In de tuin van de buren zit een “wild konijn” een wortel te verschalken die de buurvrouw hem heeft aangeboden. Wel een grappige gezicht zo, een dag voor Pasen, je zou hem bijna willen vragen “hoef jij niet te werken, of,  waar heb je de paaseieren gelaten”. Zo wild is hij dus niet meer, realiseer ik me. Het aandoenlijk tafereeltje gadeslaand dwalen mijn gedachten af. Zelfs een wild konijn krijgt meer vertrouwen in de mens en ik moet bekennen dat ook ik net als het konijn weer meer vertrouwen in mijn medemens begin te krijgen. Dat dit niet zomaar een gedachte is wordt die zelfde dag nog bevestigd tijdens een korte avondwandeling.  De N278 een drukke provinciale weg die het dorp in tweeën deelt is zover mijn oog reikt leeg, gewoon ongewoon leeg. Mensen geven massaal gehoor aan de oproep van de overheid om thuis te blijven, ik heb er weer een beetje vertrouwen in. Nu snel naar huis het journaal begint. De nieuwe cijfers van het RIVM laten maar weinig ruimte voor geruststelling.  Mensen raken nog steeds in grote getale geïnfecteerd, er liggen er nog heel veel op de IC en er overlijden nog steeds onverminderd veel mensen aan Corona MAAR DE ZON LACHT ONS TOE.

12 april 2020

IK MIS JULLIE

Een bijzondere dag vandaag, vrolijk paasfeest. Dat ik mijn actieve geloofsbelijdenis vaarwel heb gezegd wisten jullie al. Wat ik wel wil opmerken is dat ik niet in niets geloof. Als optimist puur sang , zo durf ik mij wel te noemen, ben ik overtuigd van het goede in de mens.  Moordenaars, dieven, geweldplegers worden niet geboren, dat worden ze door  omstandigheden, de omgeving waarin ze opgroeien, de voorbeelden die ze zien en volgen of door nood die hun eigen leven bedreigt , al dan niet door onderdrukking. Mij goed realiserend dat die mening niet iedereen met mij zal delen, maar dat is waarin ik geloof, de mens. De gang naar de kerk heb ik dus niet gemist vandaag ondanks dat het Pasen is. Omdat ik mijn beperkte energie zo goed mogelijk wil benutten moet ik mijn lichaam in conditie houden en heb ik vandaag mijn rondjes gefietst. Een handje vol mensen, het was onwerkelijk stil, had het zelfde idee. Je hoorde en zag vogels waar ze anders niet durven te komen, verjaagd door de mens. Ploeterend en puffend de hellingen aan het beslechten kom je in een roes terecht waarin je je gedachten de vrije loop kunt laten. Door de stilte om je heen ervaar je een gevoel van eenzaamheid. Je denkt aan je kinderen, maar meer nog aan je kleinkinderen, hoe graag zou je ze weer eens willen knuffelen, alle zes. Wat mis ik die omhelzing, de lieve woordjes zoals “jij bent de allerliefste opa” of “opa ik hou van jou” . De trotse verhalen van wat ze hebben gedaan…..dat wangetje tegen mijn gezicht met twee armen om je nek waarvan je zou willen dat ze je nooit meer loslaten.. De glimlach die de deuren van je hart opent voor alle liefde die ze door er te zijn de wereld in sturen. Ik pink een traantje weg waardoor ik weer aandacht heb voor mijn omgeving, we leven in een coronacrisis, IK MIS JULLIE !